داشتن رابطه ی صمیمی می تواند یکی از نیرومندترین خوشی های انسان و در عین حال یکی از بزرگ ترین منابع درد و رنج او باشد. رابطه ی عاشقانه با هزاران امید و آرزو شروع می شود. امید به درک شدن، پذیرفته شدن، احساس تعلق، مراقبت و احساس امنیت، علاقه مندی شدید و پیوند پایدار. اما این امید خیلی زود با واقعیت های عشق برخورد می کند: خواسته ها و نیازها هماهنگ نیستند، خشم و عصبانیت باعث ایجاد فاصله بین زوج ها می شود، قضاوت ها پذیرش آسان را دشوار می سازد، تنهایی، جای صمیمیت و کنار هم بودن را می گیرد.
چه چیزی باعث می شود که صمیمیت بین زن و شوهر پایدار بماند؟ برخی می گویند نیرومندی رویای شما، نیرومندی تعهد شما به عشق تان. برخی دیگر می گویند که این به شانس مربوط می شود، خوش اقبالی شما در پیدا کردن کسی که بهترین تناسب را با شما دارد؛ و برخی دیگر می گویند که شما باید علاقه ی شدید یا علایق یا ارزش های مشترک و متقابل داشته باشید.
پس از بررسی و مطالعه ی صدها رابطه به این نتیجه رسیدیم که کسانی که در برقراری رابطه ی صمیمی کارآمد هستند، دارای مهارت های خاصی هستند. در بسیاری از موارد، زوج هایی می توانند روابط پایدار و عمیق ایجاد نمایند که با مهارت های بین فردی اساسی مانند گوش دادن، ارتباط سالم، مذاکره، کنترل مناسب خشم و غیره آشنا هستند و آن ها را به کار می گیرند.
این نوید بخش است، زیرا می توان با کمک مشاوره آن ها را آموخت.
نظرت چیه؟